Povodom sto godina od kada je stoni tenis prvi put zaigran u Somboru, a u okviru proslave Dana grada, danas je u prstorijama Mesne zajednice Crvenka organizovan trijagonal turnir pod nazivom „Čast stogogodišnjoj tradiciji stonog tenisa u Somboru“, u organizaciji Sportskog saveza grada Sombora. U čast stogodišnjice stonog tenisa u Somboru, na turniru su učešće uzeli somborski klubovi: Žak i Ravangrad, te Gusar iz Stapara, koji su u tromeču odmerili snage. Turnir je zvanično otvorio Ognjen Andrinčin, član Gradskog veća za oblast sporta, dece i omladine, poželevši sreću svim učesnicima i čestitavši im Dan grada, a prisutne je pozdravio i Miloš Mijić, predsednik Sportskog saveza grada Sombora. Prema podacima Stonoteniskog saveza Srbije, važno je istaći da se Sombor smatra kolevkom stonog tenisa u Srbiji, a iz našeg grada ovaj sport proširio po teritoriji čitave Kraljevine SHS. Davne 1925. godine Zagrepčanin Lav Šterm je u Somboru demonstrirao ping pong svom prijatelju Ferencu Sevaldu, tadašnjem profesoru somborske Gimnazije (1893 – 1944). Tri godine kasnije u Somboru je održana sednica (14. aprila 1928. godine) na kojoj je osnovan Jugoslovenski ping pong savez na kojem su skoro sve funkcije bile poverene somborskim sportskim radnicima. Za predsednika je izabran Samuel Vuić, potpredsednici su Đena Majer i dr Kosta Grgurov. Dan kasnije održano je i prvo državno prvenstvo na kojem su učestovali takmičari iz Beograda, Novog Sada, Subotice, Zagreba i naravno iz Sombora koji su u tom momentu bili i dominantni u odnosu na ostale rivale. Prvi državni prvak postao je Somborac Milorad Konjović, koji je u finalu pobedio svog klupskog druga Borivoja Stankovića. Treće mesto osvojio je Novosađanin Karlo Kauber, pošto je u odlučujućoj partiji bio uspešniji od Somborac Pala Bujaka. U igri parova, Konjović i Stanković potvrdili su svoju dominaciju, ali su u finalu pobedili takođe somborski dubl Bujak-Falcione. Treći su bili Novosađani Kauber i Rot. Ovo takmičenje je doprinelo ekspanziji stonog tenisa u zemlji, rastu kako broja klubova, tako i takmičara. Igrači koji su obeležili ovaj period bili su Milorad Konjović, Bora Stanković, Janoš Krebs i naravno Martina Štajnera bez kojeg se nije mogla zamisliti organizacija ni jednog takmičenja. Kada je 1930. sekcija ostala bez prostorija kuća Štajnera bila je mesto gde su mladi stonoteniseri mogli i dalje da se okupljaju i upražnjavaju novu sportsku granu. Prvo ekipno prvenstvo države održano je za 1929/30. godine, titulu prvaka osvojila je ekipa SSU (Somborsko sportsko udruženje), koja trijumfuje i naredne tri godine uzastopno. U te četiri sezone boje SSU branili su: Stevan Maksimović i Ladislav Heksner, tri puta Martin Štajner i Borislav Građanski, a jednom Aleksandar Majer. Na prvenstvu države 1930. u Zagrebu ekipa SSU pobedila je sve četiri ekipe s maksimalnim rezultatom što je najbolja potvrda razlike u klasi. Pojedinačno, međutim, Nemec iz Murske Sobote iznenadio je osvajanjem prvog mesta. Majer je bio drugi, a Maksimović treći. U igri parova braća Nemec bili su bolji od dva somborska para Štajner – Maksimović i Majer – Heksner. Interesovanje za belu lopticu je i dalje raslo, a uporedo sa tim povećavao se se i broj aktivnih članova, što je doprinelo brzom podizanju kvalitetnih igrača. U drugoj generaciji somborskih asova bili su Stevan Maksimović, Ladislav Heksner, Borko Građanski, a nešto kasnije i Aleksandar Majer. Svi su oni bili okosnica tadašnje jugoslovenske reprezentacije koja je učestvovala na svetskim takmičenjima. U to vreme u Somboru je bilo čak šest klubova: Sport, Soko, Omladinsko društvo, Katolička čitaonica, Somborski radnički sport klub i SAK (Somborski atletski klub).
